Sussam olmuyor susmasam olmuyor dedikleri bu olsa gerek.
Her 1 mayıs geldiğinde uzaktan yakından işçi sınıfıyla alakası olmayan, nerdeyse hayatı boyunca hiçbir işçi ile ortak paylaşımı olmamış, sofrasına oturmamış, kötü gününde yanında olmamış ve belki de çalıştırıp ya hakkını doğru düzgün vermemiş ya baskı kurmuş izninden kesmiş veya olması gerekenden fazla çalıştırmış insanların klavyeşörlüğü yağmur yağarcasına satırlara dökülür. Şovenist ve tribünlere oynamaktan öteye gitmeyen satırlar..
Elit yerlerde bir eli yağda bir eli balda olup, sosyetik sözde entellektüellerin göz boyayan satırları.
Oysa ki samimiyetten uzak satırlar olduğunu anlamak hiç te zor değil. Zira önce laf'a bakarım laf mı diye, sonra söyleyene bakarım gerçekten amacı işçi mi diye?
İşin bir başka yönü ise İŞÇİ'yi "emekçi, dayanışma, direnen ve devrimci" gibi belli bit siyasi jargon ve ideoljiye atıfta bulunan kelimelerle nitelendirilmek ! Yahu kardeşim emek harcamayan işçi'mi var ? İşçi işçi değilmidir ? Neden siyasallaştırıyor veya belli bir zümreyi çağrıştırıp ayar ediyorsunuz insanı !
Adam gibi adam, hakkaniyetle işini yapan, yakıp yıkmayan, terörize etmeyen tüm işçilerin bayramı kutlu olsun deyip, işçiyle yolun kesiştiğinde hakkını teslim edersin. İşte o zaman samimi olduğun anlaşılmış olur.
Peki "1 mayıs" neden sol jargonun tekelindeymiş gibi lanse ediliyor ?
Kardeşim işçi solcu olmak zorunda mı ?
İşçi komünist olmak zorundamı ?
İşçi kime göre ve hangi ideoljiye göre devrimci olarak nitelendiriliyor ?
Bu algıyı oluşturanların gerçek amacı işçi'mi yoksa burdan nemalanıp bişeyler devşirmek mi?
Ağzından işçi bayramı tebrikleri eksik olmayan zümre ile işçiler arasında halbuki dağlar kadar fark var. Hani derler ya "uzaktan yakından alakası yok" diye, kesinlikle durum tam da böyle. Büyük çoğunlukla amaç; belli hesaplar uğruna böyle bir potansiyelden faydalanılmaktır. Bunun için de bulunmaz hint kumaşının adıdır "işçi,emek vb"terimler.
Bir diğer konu ise önde gelen işçi sendikaları! işçi sendikalarının amacı;özetle işçinin haklarini tam anlamıyla koruyup kollamaktır.
Bu sendikaların önceliği siyaset olmamalı. Elbetteki bireysel olarak siyasi görüşlerin olması çok tabiidir. Ama sendika her görüşten işçinin temsil edildiği bir kurum olmalıdır, zira esas olan "işçi"dir.
Hal böyle iken birkaç tespitle yazıma nihayet vermeye çalışacağım. Önde gelen ve 1 mayısl'a adeta bütünleşmiş işçi sendikaları ve başkanlarının durumunu siz okuyucularımızın takdirine bırakıyorum.
Atatürk zamanında yasaklatılan (1924 -1935) ve 1977 KANLI 1 MAYIS olarak anılan kutlamadan sonra 1980 darbesi ile beraber kaldırılıp 2009 da resmi bayram olarak ilan edilen 1 mayıs işçi bayramının özdeşleşmiş sendikaları Türk İş ve özellikle DİSK'in nerdeyse başkanlarının ve yönetim kurulu delegelerinin tamamına yakını CHP den milletvekili olmuşlardır.) (İzzet çetin, Enver Öktem, Cevdet Selvi, Bekir Yurdagül, Abdullah Baştürk, İsmail Hakkı Önal, Rıdvan Budak, Bayram Meral, Süleyman Çelebi, Kani Beko)
Soru şu:1 mayıs'çı lar gerçekten işçi'yi düşünenlermi, yoksa belli bir siyasi ideoljinin arka bahçesi olup siyasi makam ve mevki sahibi olma yolunda işçileri basamak olarak kullananlarmı ?
Saygılarımla..
