Kitaplar dokusu, kokusu, resimleri, kapağıyla bizi kendine çeken bilgi hazinesi..
Kitapların işlevini ve insan ruhuna iyi gelen yapısını ancak kitap okuma şerefine nail olmuş bireyler bilebilir.
Kitap okuma zevki küçük yaşlarda çocuğun yönlendirilmesiyle şekillenir ve yaş ilerledikçe edebi bir zevk haline gelir.
Düşünüyorum da küçük yaşlarda edindiğimiz o güzelim kitaplar bizi nasıl da farklı yolculuklara çıkarır bizi ne kadar da farklı kahramanlar ile tanıştırırdı.
Ayşegül serisi ile farklı şehirlere gider ve kendimizi baş karakterin yerine koyarak gezgin ruhumuzu yola çıkarırdık. Zordu 90’larda parayla kitap almak..
Çoğu zaman gazete kuponu biriktirip kitap veya ansiklopedi sahibi olurduk. Bir de küçücük kütüphanelerimiz vardı. Sınıf kitaplığında bulamadığımız kitapları okul kütüphanesinde arardık.
Bilgiye ulaşmak içinde bulunduğumuz zamanki kadar kolay değildi. Bu yüzdendi her şeyin kıymetini daha çok bilmemiz..
Annemin bana kırtasiyeden aldığı ilk kitabı hiç unutmam: Çocuk Kalbi. Kitabın baş karakteri Enrico’nun iyi kalpli ve arkadaşlarıyla iyi geçinen bir çocuk olması takdire şayan. Enrico’nun 2. Sınıfa geçtiğinde öğretmeninin değişmesi olayını kendi yaşantım ile ilişkilendirip ona bir yakınlık beslemem kaçınılmaz.
Tek farkımız benim 4. Sınıfta iken öğretmenimin değişmesi. Enrico ile hislerimiz ortak. Küçük yaş sınıf öğrencileri hep kendilerine rol model olacak karakter aramazlar mı? Kimisi için çizgi film karakteri kimisi için de kitap karakteridir bu.
Çocuklarımızın kendilerine örnek alması için okuttuğumuz her kitap ciddi önem arz ediyor şu durumda. Enrico benim örnek aldığım ve özdeşim kurduğum bir karakter.
Her çocuk özel ve her çocuk güzel kahramanlardan oluşan kitaplarla tanışmayı hak ediyor. Yazımı Serkan Karaismailoğlu’nun bir sözüyle bitirmek istiyorum. ‘‘Ne zaman bir kitap açıp okusan, bir ağaç gülümser ölümden sonra yaşam olduğunu bilen.’’
